« Όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι »

Έχοντας ως σύνθημα το «όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι», εγκαινιάζονται σήμερα οι μέρες σχολικού αθλητισμού, μέρες αφιερωμένες στην προβολή του αθλητισμού και την ενίσχυση της ενασχόλησής μας με αυτόν. Ο αθλητισμός, μια λέξη και μια έννοια καθαρά ελληνική, θεωρήθηκε από τα αρχαία χρόνια μαζί με την παιδεία εφόδιο απαραίτητο για κάθε νέο. Η ολοκληρωμένη διάπλασή τους περιλάμβανε πέρα από την ηθική της διάσταση και την σωματική.

Πράγματι, η ισορροπία του σώματος, το μέτρο, απαιτούν την ύπαρξη κίνησης στην καθημερινότητά μας, την αίσθηση ανανέωσης και υγείας που μόνο ο αθλητισμός μπορεί να μας προσφέρει. Έννοιες όπως η ευγενής άμιλλα, το ευ ζην, το ευ αγωνίζεσθαι, θεσπίστηκαν πρώτοι φορά εδώ, στην Ελλάδα και αντιπροσωπεύουν μια ολόκληρη «ιδεολογία», μία στάση ζωής. Ο αθλητισμός ανέκαθεν θεωρούνταν ένα δώρο, μια ευκαιρία για στενότερη, ουσιαστικότερη θα έλεγα επαφή με τους ανθρώπους, για βελτίωση της ποιότητας ζωής μας, μια αφορμή για διασκέδαση. 

Σ’ αυτό ακριβώς είναι αφιερωμένη η σημερινή μέρα. Στην υπενθύμιση ότι η ζωή είναι όμορφη, ότι ο αέρας που φυσάει όταν τρέχουμε είναι ζωογόνος, ο ιδρώτας ανακουφιστικός. Η γυμναστική επιδιώκει κάτι παραπάνω από το να μας γυμνάσει: επιχειρεί να αναβαθμίσει την ζωή μας, να μας κάνει υγιείς. Ο αθλητισμός, η υγεία και η παιδεία είναι έννοιες άμεσα και άρρηκτα συνδεδεμένες όπως η θάλασσα και το αλάτι, η προσπάθεια και το αποτέλεσμα. 

Ας σκεφτούμε όλες τις όμορφες στιγμές που έχουμε ζήσει μέσα απ’ αυτόν, παρακολουθώντας ή βιώνοντας θαύματα, νίκες απρόσμενες και επιτυχίες. Λίγα αισθήματα μπορούν να θεωρηθούν εφάμιλλα με την υπερηφάνεια που νιώθουμε βλέποντας ανθρώπους δικούς μας να στεφανώνονται και να χειροκροτούνται, να επιχειρούν, αλλά και να αποτυγχάνουν, πόσο μάλλον όταν αυτοί οι άνθρωποι είμαστε εμείς. Είναι η αίσθηση της δικαίωσης ,η αναγνώριση θυσιών και προσπαθειών χρόνων.

Ωστόσο, στο πάθος μας για νίκη, πολλές φόρες χάνουμε την ουσία του αθλητισμού, την μαγεία του. Επιτρέπουμε να κυριευόμαστε από τον θυμό, την αγωνία, την ένταση, φανατιζόμαστε, γινόμαστε υποχείριοι , βίαιοι και έτσι τα πράγματα παρεκτρέπονται. Δυστυχώς, τα παραδείγματα βίας ολοένα αυξάνονται, στην ελληνική, ευρωπαϊκή αλλά και παγκόσμια κοινωνία, με δυσμενείς συνέπειες για όλους μας. Είναι άραγε όντως τόσο δύσκολο να υιοθετήσουμε αξίες όπως ο σεβασμός και η ανεκτικότητα ;

 Σήμερα στον χώρο των σχολείων, γίνεται ένα πρώτο δειλό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Ο καθένας από μας πρέπει ν’ αποφασίσει να κάνει το δεύτερο, το ουσιαστικότερο βήμα. Έτσι θα γίνουν αλλαγές. Σήμερα μας δίνεται το πρώτο ερέθισμα. Είναι στο χέρι μας να το αξιοποιήσουμε.

Ας χρησιμοποιήσουμε την ευκαιρία του αθλητισμού για να έρθουμε πιο κοντά με τον άλλο.

Ας συνεργαστούμε.

Ας βγάλουμε στην επιφάνεια τον καλύτερο, τον πιο αγωνιστικό εαυτό μας .

Ας δείξουμε σε όλο τον κόσμο ότι εδώ, στην χώρα που τέθηκαν τα θεμέλια αυτής της έννοιας, αυτού του ιδεώδους, υπάρχουμε εμείς, άξιοι συνεχιστές αυτής της παράδοσης. Μια νέα εποχή για τον αθλητισμό μπορεί να αρχίσει σήμερα, κι εμείς μπορούμε να είμαστε οι εισηγητές της.

Κόρακα Λυδία