Το graffiti είναι μια μορφή τέχνης που συνδέει την ύπαρξή της με την ύπαρξη του κόσμου. Μια πανάρχαια μορφή έκφρασης που μέσα απο πολλές αλλαγές και τροποποιήσεις ήρθε τελικά στη σημερινή μορφή του. Ας μην ξεχνάμε πως το graffiti που σήμερα αποτελεί για πολλούς μορφή βανδαλισμού και σε πολλές χώρες διώκεται ποινικά, το 30.000 π.χ χρησιμοποιήθηκε από τον προιστορικό άνθρωπο, ο οποίος αποτυπώνοντας στον τοίχο σκηνές απο την καθημερινή ζωή και το κυνήγι μας δείνει μια εικόνα εκείνης της εποχής. Στη συνέχεια τα graffiti έκαναν την εμφάνιση τους σε αρκετές μεταγενέστερες κοινωνίες επιτελώντας κάθε φορά διαφορετικό σκοπό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτέλεσαν οι ζωγραφιές στις κατακόμβες που συγκεντρώνονταν οι χριστιανοί οι οποίες αποτελούσαν έναν ολοκληρο κώδικα από τον οποίο οι πιστοί αντλούσαν χριστιανικά μυνήματα πάντα με την μορφή συμβόλων. Και έτσι σιγά σιγά ερχόμαστε στο σήμερα και στη δράση των σημερινών <<καλλιτεχνών του δρόμου>> όπως ονομάζονται χαρακτηριστικά. Τη δεκαετία του 60 και του 70 οι γραφιτάδες ήταν κατά κύριο λόγο πολιτικοί ακτιβιστές οι οποίοι μέσα από αυτό το υπόγειο κίνημα διαδήλωναν ή συμμορίες του δρόμου οι οποίες με αυτόν τον τρόπο μάρκαραν την περιοχή τους. Το tagging και το bombing αποτέλεσαν τα πρώτα είδη graffiti. Από τα πρώτα στην κυριολεξία έργα τέχνης που δημιουργήθηκαν πάνω σε βαγόνια τρένων και σε γκέτο και ήταν εξ ολοκλήρου παράνομα περάσαμε σε μια εποχή που το graffiti νομιμοποιείται εν μέρη και αρχίζει να αναγνωρίζεται απο πολύ κόσμο ως δείγμα έμπνευσης και δημιουργίας. Πλέον κάθε graffiti δεν έχει να πει απαραίτητα μια ιστορία αλλά βρίσκεται σε αυτή τη θέση για να δώσει χρώμα και ζωντάνια σε πολλούς μουντούς δρόμους της πόλης. Απαιτεί αισθητική, αποτελεί καλλιτεχνικό έργο και επιτακτικό ζητούμενο των σύγχρονων μεγαλουπόλεων και δεν πρέπει να αποτελεί είδος προς εξαφάνιση ή ποινικοποίηση Μάλιστα το graffiti έχει αρχίσει να κάνει δειλά τα πρώτα βήματα στον τομέα της διαφήμησης και από ότι φαίνεται υπάρχει μεγάλο αντίκρισμα απο το καταναλωτικό κοινό. Επιπλέον η ιδέα του graffiti ως κομμάτι παρακμής έχει εξασθενήσει αρκετά καθώς σήμερα το κόστος των υλικών είναι σημαντικό, επομένως θεωρείται απο πολλούς ενα ακριβό χόμπυ.Βέβαια για κάποιον που θέλει να ασχοληθεί υπάρχουν πάντα φθηνότερες λύσεις, όπως για παράδειγμα οι πλαστικές μπογές.Τέλος μπορούμε να επισήμανουμε πως δεν είναι όλοι οι γκραφιτάδες ταλαντούχα παιδία που θέλουν να εκφραστούν .Υπάρχουν και πολλοί άλλοι που το ταλέντο τους δεν φτάνει ουτε μέχρι να γράψουν το όνομά τους στον τοίχο...οπότε η συμβουλή για αυτούς είναι να αφήσουν κάτω το σπρέυ για αυτούς που ξέρουν και που μπορούν...
Το graffiti είναι μια μορφή τέχνης που συνδέει την ύπαρξή της με την ύπαρξη του κόσμου. Μια πανάρχαια μορφή έκφρασης που μέσα απο πολλές αλλαγές και τροποποιήσεις ήρθε τελικά στη σημερινή μορφή του. Ας μην ξεχνάμε πως το graffiti που σήμερα αποτελεί για πολλούς μορφή βανδαλισμού και σε πολλές
χώρες διώκεται ποινικά, το 30.000 π.χ χρησιμοποιήθηκε από τον προιστορικό άνθρωπο, ο οποίος αποτυπώνοντας στον τοίχο σκηνές απο την καθημερινή ζωή και το κυνήγι μας δείνει μια εικόνα εκείνης της εποχής. Στη συνέχεια τα graffiti έκαναν την εμφάνιση τους σε αρκετές μεταγενέστερες κοινωνίες επιτελώντας κάθε φορά διαφορετικό σκοπό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτέλεσαν οι ζωγραφιές στις κατακόμβες που συγκεντρώνονταν οι χριστιανοί οι οποίες αποτελούσαν έναν ολοκληρο κώδικα από τον οποίο οι πιστοί αντλούσαν χριστιανικά μυνήματα πάντα με την μορφή συμβόλων. Και έτσι σιγά σιγά ερχόμαστε στο σήμερα και στη δράση των σημερινών <<καλλιτεχνών του δρόμου>> όπως ονομάζονται χαρακτηριστικά. Τη δεκαετία του 60 και του 70 οι γραφιτάδες ήταν κατά κύριο λόγο πολιτικοί ακτιβιστές οι οποίοι μέσα από αυτό το υπόγειο κίνημα διαδήλωναν ή συμμορίες του δρόμου οι οποίες με αυτόν τον τρόπο μάρκαραν την περιοχή τους. Το tagging και το bombing αποτέλεσαν τα πρώτα είδη graffiti. Από τα πρώτα στην κυριολεξία έργα τέχνης που δημιουργήθηκαν πάνω σε βαγόνια τρένων και σε γκέτο και ήταν εξ ολοκλήρου παράνομα περάσαμε σε μια εποχή που το graffiti νομιμοποιείται εν μέρη και αρχίζει να αναγνωρίζεται απο πολύ κόσμο ως δείγμα έμπνευσης και δημιουργίας. Πλέον κάθε graffiti δεν έχει να πει απαραίτητα μια ιστορία αλλά βρίσκεται σε αυτή τη θέση για να δώσει χρώμα και ζωντάνια σε πολλούς μουντούς δρόμους της πόλης. Απαιτεί αισθητική, αποτελεί καλλιτεχνικό έργο και επιτακτικό ζητούμενο των σύγχρονων μεγαλουπόλεων και δεν πρέπει να αποτελεί είδος προς εξαφάνιση ή ποινικοποίηση Μάλιστα το graffiti έχει αρχίσει να κάνει δειλά τα πρώτα βήματα στον τομέα της διαφήμησης και από ότι φαίνεται υπάρχει μεγάλο αντίκρισμα απο το καταναλωτικό κοινό. Επιπλέον η ιδέα του graffiti ως κομμάτι παρακμής έχει εξασθενήσει αρκετά καθώς σήμερα το κόστος των υλικών είναι σημαντικό, επομένως θεωρείται απο πολλούς ενα ακριβό χόμπυ.Βέβαια για κάποιον που θέλει να ασχοληθεί υπάρχουν πάντα φθηνότερες λύσεις, όπως για παράδειγμα οι πλαστικές μπογές.Τέλος μπορούμε να επισήμανουμε πως δεν είναι όλοι οι γκραφιτάδες ταλαντούχα παιδία που θέλουν να εκφραστούν .Υπάρχουν και πολλοί άλλοι που το ταλέντο τους δεν φτάνει ουτε μέχρι να γράψουν το όνομά τους στον τοίχο...οπότε η συμβουλή για αυτούς είναι να αφήσουν κάτω το σπρέυ για αυτούς που ξέρουν και που μπορούν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου