Ποιος μας καταράστηκε

    Η διχόνοια είναι η κατάρα της ελληνικής φυλής! Μια κατάρα που δυστυχώς μας κυνηγά από την αρχή της ιστορίας μας και δε λέει να φύγει από πάνω μας.

    Από την εποχή κιόλας της αρχαίας Ελλάδας, έχουμε τους πρώτους εμφύλιους πολέμους μεταξύ των ελληνικών πόλεων-κρατών, με αποκορύφωμα τον Πελοποννησιακό πόλεμο,που όχι μόνο δίχασε, αλλά κατέστρεψε ολοσχερώς όλες τις πόλεις-κράτη. Ο Πελοποννησιακός πόλεμος  ωστόσο δεν ήταν ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος, καθώς πριν από τον Πελοποννησιακό πόλεμο όλες οι πόλεις που βρίσκονταν σε ελληνικό χώρο είχαν ανταγωνιστικές και ίσως εχθρικές σχέσεις μεταξύ τους.

    Φτάνοντας τώρα λίγο πιο κοντά στο σήμερα, ο εμφύλιος πόλεμος των πρωταγωνιστών του 1821 και των ανθρώπων που μέχρι τότε είχαν την εξουσία ήταν ακόμα ένας  εμφύλιος  πόλεμος που εκτός από το να μας χωρίσει σε πολλά μικρά εχθρικά μεταξύ τους στρατόπεδα, μας έκανε να χάσουμε μέχρι και την Πόλη. Γιατί, όπως λέγεται από πολλούς, «αν ήμασταν έστω δύο μήνες περισσότερο ενωμένοι, θα είχαμε ανακαταλάβει μέχρι και την Κωνσταντινούπολη»!

    Η διχόνοια ωστόσο δεν εκφράζεται μόνο με πολέμους  και ωμές συγκρούσεις ανάμεσα στο ελληνικό έθνος, καθώς έχουμε την τάση να εφευρίσκουμε συνεχώς καινούργιους τρόπους αυτοκαταστροφής …. Γιατί μόνοι μας καταστρέφουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς, ειδικά σε μια εποχή που η Ελλάδα μας χρειάζεται όλους ενωμένους και πιο δυνατούς από ποτέ!

    Οι πολιτικές συγκρούσεις, ο κοινωνικός διχασμός και η διχογνωμία απέναντι στα προβλήματά μας μάς έχουν οδηγήσει σ ΄ ένα  σκοτεινό αδιέξοδο. Και πάλι όμως είμαστε Έλληνες, μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι στους ίδιους μας τους εαυτούς και να τους νικήσουμε. Μπορούμε να συνεργαστούμε, να ομονοήσουμε, να ξαναγίνουμε αδέλφια,να βγούμε από αυτό το τέλμα και να σηκωθούμε από αυτόν τον πάτο. Γιατί μόνο όταν κάποιος φτάσει στον πάτο, μπορεί να σηκωθεί και εμείς σίγουρα φτάσαμε στον πάτο,  όχι γιατί δεν έχουμε, αλλά γιατί πολύ απλά χάσαμε την αδελφοσύνη μας και όλα όσα μας κάνουν Έλληνες .

    Μόνο ενωμένοι,όμως,μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κατάρα της διχόνοιας που υπάρχει ανάμεσά μας!   

Γούνα Ευστρατία 

Β2