Καθώς η ταινία ξετυλίγεται, ο θεατής
«ζει» στο ρυθμό της ζωής του αφηγητή της. Το όνομά του είναι κάτι που δε θα
μάθουμε ποτέ. Ίσως έτσι είναι πιο εύκολο να βάλουμε τον εαυτό μας στη θέση του.
Η μόνη διαφορά…πάσχει από αϋπνία.
Από τη μία πλευρά, έχει ό,τι ήθελε πάντοτε, ένα μεγάλο διαμέρισμα, λεφτά και μια πολύ καλή δουλειά, από τη άλλη δεν κοιμάται, δεν ζει φυσιολογικά, είναι μόνος, δυστυχισμένος... ψάχνει ένα τρόπο να αλλάξει την ζωή του. Αρχίζει και αναζητά την ηρεμία και την ευτυχία. Τότε γνωρίζει τον Tyler Durden... Δεν έχει σταθερή δουλειά και αντιμετωπίζει την ζωή όπως έρθει. Δύο κόσμοι αντίθετοι γνωρίζονται και συνδέονται με μια πρωτόγνωρα δυναμική και μοναδική φιλία. Στο πρόσωπο του Tyler, o αφηγητής βρίσκει αυτό που ζητούσε, ηρεμία και ευτυχία, όχι όμως όπως τα φανταζόταν.
Οι δυο τους ιδρύουν το Fight Club. Το Fight Club είναι ένα μέρος όπου τα μέλη του αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον και παράλληλα ο καθένας ξεχωριστά ανακαλύπτει την άλλη πτυχή του εαυτού του. Ανακαλύπτουν το πώς πραγματικά να αντιμετωπίζουν τον κόσμο γύρω τους. Τα μέλη του club όμως εμπλέκονται σε παράνομες ενέργειες και όλα μοιάζουν αδύνατα να τους σταματήσουν. Το δίκτυο έχει πλέον εξαπλωθεί και μέλη υπάρχουν παντού, στην αστυνομία, σε κάθε είδους επιχείρηση, σε κάθε μέρος της πόλης, πού ξέρετε, ίσως ακόμη και δίπλα σας... και η επόμενη κίνηση θα είναι νέα και μοναδική.
Το Fight Club είναι μία ταινία αμερικάνικης παραγωγής, διάρκειας 133 λεπτών. Σε σκηνοθεσία του David Fincher και με πρωταγωνιστές τους Edward Norton, Brad Pitt, Helena Bonham Carter, Meat Loaf, Jared Leto, Zach Grenier, κυκλοφόρησε το 1999. Πρόκειται για μία συγκλονιστική ταινία που τάραξε κοινό και τηλεκριτικούς για τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζει την ωμή πραγματικότητα. Δεν θα ισχυριστώ ότι δεν προβάλλεται η βία, ούτε ότι οι σκηνές δεν είναι υπερβολικές. Ωστόσο, το διδακτικό μήνυμα που θέλει να περάσει στο θεατή είναι αδιαμφισβήτητο. Εξάλλου, και οι κριτικές που δέχτηκε δείχνουν τη σπουδαιότητά της:
Το Fight Club κατάφερε να αποδείξει πως μπορούν να υπάρξουν ακόμη και σήμερα ταινίες οι οποίες μπορούν να σοκάρουν με την ανατρεπτικότητα τους χωρίς να σε μεταφέρουν σε άλλες εποχές, παρά να παρουσιάσουν την στυγνή πραγματικότητα του σήμερα. Με μια ιστορία που φαινομενικά κυλάει απλά, η οποία όμως περιπλέκεται στην συνέχεια της λεπτό προς λεπτό, αφήνοντας αναπάντητα ερωτηματικά που λύνονται μονομιάς στο τέλος της, αναμφισβήτητα καθηλώνει τον θεατή της με τον καλύτερο τρόπο, αφήνοντας τον με το στόμα ανοιχτό.
Το “Fight Club” είναι μία από τις λίγες ταινίες που έχει προκαλέσει τόσο μεγάλη αναστάτωση στα κινηματογραφικά δρώμενα. Όχι μόνο οδήγησε στην απόλυση του τότε διευθυντή της Fox που επέτρεψε την έξοδό της στις αίθουσες αλλά, οδήγησε το κοινό στην κατηγοριοποίηση τριών διαφορετικών ομάδων. Εκείνων που το λάτρεψαν, εκείνων που το μίσησαν κι εκείνων που δεν το κατάλαβαν. Το να το μισήσεις δεν είναι θλιβερό, δικαιολογείται αν προσβάλλει το τρόπο ζωής σου, έναν τρόπο που συνειδητά επιλέγεις. Θλιβερό είναι το να το δεις και να μην το καταλάβεις γιατί τότε ζεις στην πλάνη της καθημερινότητας χωρίς να ξέρεις ή να καταννοείς το γιατί.
Μια ταινία-σύμπτωμα της δυσφορίας της Generation X απέναντι στον καταναλωτικό πολιτισμό του τέλους της περασμένης χιλιετίας. Μπορεί να νιώσεις ακόμη και ύστερα από τόσα χρόνια ενόχληση από τη νοσηρότητα μιας ταινίας που κάνει τη σχιζοφρένεια και το ιδεολογικό κομφούζιο δραματουργικό όχημα του ιδεολογικού της λόγου. Νιχιλιστική, τραμπούκικη, αισθητικά τρομοκρατική και ολοκληρωτική, η ταινία του Φίντσερ είναι μια (τρικυμιώδης) αντίδραση σε βάρβαρους καιρούς.
Αν ζητάτε την προσωπική μου γνώμη, το Fight Club κατατάσσεται στη λίστα με τις αγαπημένες μου ταινίες. Είναι δυσνόητη, μυστηριώδης και ρεαλιστική και, πιθανόν, αυτά είναι τα στοιχεία της που σου τραβούν το ενδιαφέρουν. Δεν είναι ταινία που μπορεί να παρακολουθήσει ο οποιοσδήποτε, καθώς δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν έχουν καταλάβει την πλοκή της. Το παράδοξο είναι πως λίγο πριν το φινάλε της ταινίας, στο σημείο που πιστεύεις ότι αρχίζεις και κατανοείς το νόημά της, ανατρέπονται όλα, και ,φυσικά, αυτό είναι το συναρπαστικό της υπόθεσης!!! Από τη μουσική επένδυση, έως τους ηθοποιούς και τη σκηνοθεσία, το Fight Club είναι αψεγάδιαστο και συγχαρητήρια στην παραγωγή. Άριστη, μην τη χάσετε!
Πηγές: athinorama.gr, cinemascope.gr, culture21century.blogspot.gr
Λιάκου Μαρία
Από τη μία πλευρά, έχει ό,τι ήθελε πάντοτε, ένα μεγάλο διαμέρισμα, λεφτά και μια πολύ καλή δουλειά, από τη άλλη δεν κοιμάται, δεν ζει φυσιολογικά, είναι μόνος, δυστυχισμένος... ψάχνει ένα τρόπο να αλλάξει την ζωή του. Αρχίζει και αναζητά την ηρεμία και την ευτυχία. Τότε γνωρίζει τον Tyler Durden... Δεν έχει σταθερή δουλειά και αντιμετωπίζει την ζωή όπως έρθει. Δύο κόσμοι αντίθετοι γνωρίζονται και συνδέονται με μια πρωτόγνωρα δυναμική και μοναδική φιλία. Στο πρόσωπο του Tyler, o αφηγητής βρίσκει αυτό που ζητούσε, ηρεμία και ευτυχία, όχι όμως όπως τα φανταζόταν.
Οι δυο τους ιδρύουν το Fight Club. Το Fight Club είναι ένα μέρος όπου τα μέλη του αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον και παράλληλα ο καθένας ξεχωριστά ανακαλύπτει την άλλη πτυχή του εαυτού του. Ανακαλύπτουν το πώς πραγματικά να αντιμετωπίζουν τον κόσμο γύρω τους. Τα μέλη του club όμως εμπλέκονται σε παράνομες ενέργειες και όλα μοιάζουν αδύνατα να τους σταματήσουν. Το δίκτυο έχει πλέον εξαπλωθεί και μέλη υπάρχουν παντού, στην αστυνομία, σε κάθε είδους επιχείρηση, σε κάθε μέρος της πόλης, πού ξέρετε, ίσως ακόμη και δίπλα σας... και η επόμενη κίνηση θα είναι νέα και μοναδική.
Το Fight Club είναι μία ταινία αμερικάνικης παραγωγής, διάρκειας 133 λεπτών. Σε σκηνοθεσία του David Fincher και με πρωταγωνιστές τους Edward Norton, Brad Pitt, Helena Bonham Carter, Meat Loaf, Jared Leto, Zach Grenier, κυκλοφόρησε το 1999. Πρόκειται για μία συγκλονιστική ταινία που τάραξε κοινό και τηλεκριτικούς για τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζει την ωμή πραγματικότητα. Δεν θα ισχυριστώ ότι δεν προβάλλεται η βία, ούτε ότι οι σκηνές δεν είναι υπερβολικές. Ωστόσο, το διδακτικό μήνυμα που θέλει να περάσει στο θεατή είναι αδιαμφισβήτητο. Εξάλλου, και οι κριτικές που δέχτηκε δείχνουν τη σπουδαιότητά της:
Το Fight Club κατάφερε να αποδείξει πως μπορούν να υπάρξουν ακόμη και σήμερα ταινίες οι οποίες μπορούν να σοκάρουν με την ανατρεπτικότητα τους χωρίς να σε μεταφέρουν σε άλλες εποχές, παρά να παρουσιάσουν την στυγνή πραγματικότητα του σήμερα. Με μια ιστορία που φαινομενικά κυλάει απλά, η οποία όμως περιπλέκεται στην συνέχεια της λεπτό προς λεπτό, αφήνοντας αναπάντητα ερωτηματικά που λύνονται μονομιάς στο τέλος της, αναμφισβήτητα καθηλώνει τον θεατή της με τον καλύτερο τρόπο, αφήνοντας τον με το στόμα ανοιχτό.
Το “Fight Club” είναι μία από τις λίγες ταινίες που έχει προκαλέσει τόσο μεγάλη αναστάτωση στα κινηματογραφικά δρώμενα. Όχι μόνο οδήγησε στην απόλυση του τότε διευθυντή της Fox που επέτρεψε την έξοδό της στις αίθουσες αλλά, οδήγησε το κοινό στην κατηγοριοποίηση τριών διαφορετικών ομάδων. Εκείνων που το λάτρεψαν, εκείνων που το μίσησαν κι εκείνων που δεν το κατάλαβαν. Το να το μισήσεις δεν είναι θλιβερό, δικαιολογείται αν προσβάλλει το τρόπο ζωής σου, έναν τρόπο που συνειδητά επιλέγεις. Θλιβερό είναι το να το δεις και να μην το καταλάβεις γιατί τότε ζεις στην πλάνη της καθημερινότητας χωρίς να ξέρεις ή να καταννοείς το γιατί.
Μια ταινία-σύμπτωμα της δυσφορίας της Generation X απέναντι στον καταναλωτικό πολιτισμό του τέλους της περασμένης χιλιετίας. Μπορεί να νιώσεις ακόμη και ύστερα από τόσα χρόνια ενόχληση από τη νοσηρότητα μιας ταινίας που κάνει τη σχιζοφρένεια και το ιδεολογικό κομφούζιο δραματουργικό όχημα του ιδεολογικού της λόγου. Νιχιλιστική, τραμπούκικη, αισθητικά τρομοκρατική και ολοκληρωτική, η ταινία του Φίντσερ είναι μια (τρικυμιώδης) αντίδραση σε βάρβαρους καιρούς.
Αν ζητάτε την προσωπική μου γνώμη, το Fight Club κατατάσσεται στη λίστα με τις αγαπημένες μου ταινίες. Είναι δυσνόητη, μυστηριώδης και ρεαλιστική και, πιθανόν, αυτά είναι τα στοιχεία της που σου τραβούν το ενδιαφέρουν. Δεν είναι ταινία που μπορεί να παρακολουθήσει ο οποιοσδήποτε, καθώς δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν έχουν καταλάβει την πλοκή της. Το παράδοξο είναι πως λίγο πριν το φινάλε της ταινίας, στο σημείο που πιστεύεις ότι αρχίζεις και κατανοείς το νόημά της, ανατρέπονται όλα, και ,φυσικά, αυτό είναι το συναρπαστικό της υπόθεσης!!! Από τη μουσική επένδυση, έως τους ηθοποιούς και τη σκηνοθεσία, το Fight Club είναι αψεγάδιαστο και συγχαρητήρια στην παραγωγή. Άριστη, μην τη χάσετε!
Πηγές: athinorama.gr, cinemascope.gr, culture21century.blogspot.gr
Λιάκου Μαρία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου