Η καλλιέργεια των αμπελιών και τα προϊόντα τους

Θέμα: Η καλλιέργεια των αμπελιών και τα προϊόντα τους.
Υπόθεμα: Η καλλιέργεια του αμπελιού.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η εργασία μας αφόρα την καλλιέργεια του αμπελιού. Προσπαθήσαμε να σας αναλύσουμε το θέμα πολύπλευρα. Καταρχάς η ιστορία του εμφανίζεται πρώτη φορά το 5000 π.Χ. ,όταν δηλαδή έλαβε χώρα η αγροτική επανάσταση. Οι πρώτοι που καλλιέργησαν το φυτό αυτό ήταν οι αρχαίοι Πέρσες. Σήμερα καλλιεργείται σε πολλές περιοχές αλλά βέβαια το καλύτερης ποιότητας κρασί παράγεται στην χώρα μας στην Ελλάδα. Στην συνέχεια αναφερόμαστε στα θετικά και στα αρνητικά στοιχεία της βιολογικής και της συμβατικής καλλιέργειας του αμπελιού , καθώς επίσης  τόσο στις ποικιλίες σταφυλιού όσο και στις αντίστοιχες του κρασιού οι οποίες είναι πάρα πολλές

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Το θέμα που πραγματευόμαστε έχει κέντρο μιας ευρύτερης ενότητας, το κρασί. Την εμφάνιση του την έκανε και στην αρχαία Ελλάδα όπου θεωρούσαν το κρασί πεμπτουσία αλλά το χρησιμοποιούσαν στα συμπόσια και μάλιστα άφθονα. Επομένως το κρασί θεωρείται στοιχείο της παράδοσής μας. Έτσι παρακάτω θα αναφέρουμε την εξέλιξη που έχει υποστεί το αμπέλι ,αλλά και πότε εμφανίστηκε. Στην συνέχεια θα παρουσιάσουμε την διαδικασία με την οποία γίνεται το κρασί και βέβαια τα μέσα με τα οποία καλλιεργείται το αμπέλι έτσι  ώστε να γίνει το κρασί. Παράλληλα θα σας ενημερώσουμε και για την βιολογική και συμβατική καλλιέργεια περιλαμβάνοντας τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά στοιχεία και της μιας και της άλλης. Τέλος θα αναφερθούμε και στις ποικιλίες κρασιού που υπάρχουν και παράγονται στην Ελλάδα.
                                Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΜΠΕΛΙΟΥ.
ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Η καταγωγή του αμπελιού, είναι παλαιότερη από του ανθρώπου. Παρά τα πολυάριθμα ευρήματα, τις αναφορές στα κείμενα αρχαίων συγγραφέων, τις παραστάσεις των αγγείων και τις άλλες μαρτυρίες, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε με βεβαιότητα ότι η ιστορία του αμπελιού έχει γραφτεί πλήρως.
Πριν ακόμη τη μεγάλη περίοδο των παγετώνων, όπως μαρτυρούν ευρήματα, υπήρχαν αμπέλια ακόμη και στις πολικές περιοχές. Κατά τη διάρκεια των παγετώνων το αμπέλι άρχισε να εκτοπίζεται από τις βόρειες με ψυχρό κλίμα περιοχές, και η ανάπτυξή του περιορίστηκε σ΄ αυτές με εύκρατο κλίμα, κατάλληλες κλιματολογικά , κυρίως στην περιοχή του Καυκάσου που θεωρείται και πατρίδα του, αλλά επίσης και στη Μεσοποταμία.
Η τέχνη της αμπελουργίας εικάζεται ότι ξεκίνησε με την αγροτική επανάσταση το 5000 π.Χ.. Οι πρώτοι αμπελοκαλλιεργητές θεωρείται ότι ήταν οι Άριοι, οι αρχαίοι Πέρσες, οι Σημιτικοί λαοί και οι Ασσύριοι.
Η προέλευση του κρασιού περιβάλλεται από τους θρύλους και την ιστορία .Το αμπέλι είναι απείθαρχο αναρριχητικό  τροπικό φυτό, του οποίου τα ίχνη βρέθηκαν στη Μέση Ανατολή, σε απολιθώματα που χρονολογούνται  στην αρχή της τριτογενούς περιόδου. Βέβαια, για να παραχθεί το κρασί έπρεπε να περιμένουμε τον πρώτο αμπελουργό στον οποίο θα ερχόταν η ιδέα να  κλαδέψει το αμπέλι για να πάρει μεγαλύτερα σταφύλια.
 Το κρασί δεν εφευρέθηκε από το Βάκχο. Το πιο πιθανό είναι το κρασί να γεννήθηκε στην Εγγύς Ανατολή, όπου τα πειράματα και οι τεχνικές πέρασαν από γενιά σε γενιά, 5000 ή 6000 χρόνια π.Χ.. Το κρασί έφτασε σιγά σιγά στη Δύση και τη Μεσόγειο. Οι μεγάλοι  πολιτισμοί συνέβαλλαν στην ανάπτυξη της καλλιέργειας του αμπελιού και στην οινοποίηση.
ΠΑΡΟΝ
Η ιστορία της σύγχρονης ελληνικής οινοπαραγωγής και η ανάπτυξη του εμφιαλωμένου κρασιού στην Ελλάδα ξεκινά τα πενήντα τελευταία χρόνια, τη δεκαετία του 1960. Τότε αρχίζουν να γίνονται και οι πρώτες σοβαρές επενδύσεις σε εγκαταστάσεις και μηχανολογικό εξοπλισμό με αποτέλεσμα τη θεαματική βελτίωση των ελληνικών κρασιών σε ότι αφορούσε την τεχνολογία. Παράλληλα, γίνεται και μερική ανασύσταση αμπελώνων με φύτευση εκλεκτών ποιοτικά ποικιλιών οιναμπέλου βάσει αξιολογήσεων που πραγματοποιήθηκαν από το Ινστιτούτο Οίνου, ενώ ήδη από την πρώτη δεκαετία θεσμοθετούνται οι περιοχές για την παραγωγή οίνων Ονομασίας Προελεύσεως από το Υπουργείο Γεωργίας. Σημαντικότατο ρόλο έπαιξε φυσικά και ο ανθρώπινος παράγοντας, οι Έλληνες οινολόγοι που μετέφεραν τις επιστημονικές τους γνώσεις στην παραγωγή αλλά και οι ίδιοι οι οινοπαραγωγοί οι οποίοι ευαισθητοποιούνταν απέναντι στις νέες πραγματικότητες που διαμορφώνονταν. Το γεγονός ότι η ανάκαμψη συντελέσθηκε μέσα σε τόσο λίγα χρόνια δείχνει όλο το δυναμισμό του αμπελοοινικού τομέα ως κλάδου της γεωργικής οικονομίας.
ΜΕΛΛΟΝ
Το πόσο ευοίωνο θα είναι το μέλλον της οινοποιίας και του κρασιού, θα εξαρτηθεί από το κατά πόσο θα αναπτυχθούν νέες ποικιλίες γενετικά τροποποιημένων σταφυλιών, σύμφωνα με Αμερικανούς επιστήμονες που μελετούν το γονιδίωμα του σταφυλιού και έχουν ήδη δημιουργήσει γενετικούς «χάρτες» για πάνω από 1.000 είδη αμπελιών.     
 Έτσι προσπαθούν να αναπτύξουν νέες ανθεκτικότερες ποικιλίες, είτε μέσω διασταύρωσης των αμπελιών με πιο ανθεκτικά είδη, είτε μέσω «χειραγώγησης» των γονιδίων των σταφυλιών, ώστε να γίνουν άτρωτα στις μολύνσεις. Η πρώτη και πιο συμβατική μέθοδος της διασταύρωσης θεωρείται πιο ακριβής και χρονοβόρα, καθώς τα νέα υβριδικά φυτά πρέπει να αναπτυχθούν επί τρία ή τέσσερα χρόνια μέχρι να καρπίσουν. Στη συνέχεια, θα πρέπει να ακολουθήσει η αργή διαδικασία οινοποίησης και αξιολόγησης του προϊόντος, πριν οι παραγωγοί να είναι σίγουροι ότι όντως δημιούργησαν μια βιώσιμη και ποιοτική ποικιλία.
Μέσα από τέτοιους γενετικούς πειραματισμούς αναμένεται μελλοντικά να δημιουργηθούν νέες ποικιλίες κρασιών. Το κρίσιμο ερώτημα είναι όμως αν οι καταναλωτές θα δεχτούν να πίνουν με ευχαρίστηση κρασί από γενετικά τροποποιημένα αμπέλια.
Η ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΑΜΠΕΛΙΟΥ
Ο σχεδιασμός εγκατάστασης ενός νέου αμπελώνα, αφορά στο σύνολο της την εκμετάλλευση (από την επιλογή της θέσης του χωραφιού, τις ποικιλίες και τα υποκείμενα, μέχρι τη διάθεση του προϊόντος), γι' αυτό παίζει καθοριστικό ρόλο η μελέτη όλων των παραγόντων που συντελούν στη διαμόρφωση του κόστους της επένδυσης, αλλά και του κόστους του παραγόμενου προϊόντος
Τοποθεσία
Η θέση του χωραφιού, εφόσον υπάρχει δυνατότητα επιλογής, πρέπει να είναι τέτοια, ώστε το αμπέλι να δέχεται τις ευεργετικές επιδράσεις τόσο των ηλιακών ακτίνων, όσο και του αέρα. Για παράδειγμα, τα επικλινή εδάφη και ειδικότερα τα ευρισκόμενα σε πλαγιές λόφων, Θεωρούνται τα καταλληλότερα για την εγκατάσταση αμπελώνων, διότι αφενός πλήττονται δυσκολότερα από τους παγετούς και αφετέρου παράγουν καλύτερης ποιότητας σταφύλια
Έδαφος
Η δομή, η σύσταση και η χημική σύνθεση του εδάφους του χωραφιού, παίζει σπουδαίο ρόλο, τόσο στην ανάπτυξη των φυτών της αμπέλου, όσο και στα παραγόμενα σταφύλια που χρησιμοποιούνται για οινοποίηση. Ενδεικτικά, μπορεί να αναφερθεί, ότι όπως το κάλιο και το ασβέστιο επηρεάζουν, το πρώτο τα ζάχαρα και το δεύτερο τις αρωματικές ουσίες, το χλωριούχο νάτριο αν εμπεριέχεται στο έδαφος του χωραφιού, Θεωρείται απαγορευτικός παράγοντας για την ανάπτυξη και εγκατάσταση αμπελιού. Για την καλύτερη κατεργασία και βελτίωση του εδάφους, συνιστάται την προηγούμενη χρονιά να έχει σπαρθεί ο αγρός με χειμερινά δημητριακά (σιτάρι, κριθάρι, κ.ά.) και μετά το θεριομό τους, το καλοκαίρι, να γίνει το βαθύ όργωμα για να δεχτεί το χώμα του, τις ευεργετικές επιδράσεις της ηλιακής ακτινοβολίας, του αέρα και τις βροχής, ώστε να αναζωογονηθεί, απολυμανθεί και αναβαθμιστεί η ποιότητά του.
Διάταξη
Σήμερα, με την καλύτερη και ευκολότερη εφαρμογή των καλλιεργητικών φροντίδων με μηχανικά μέσα, η φύτευση του αμπελιού γίνεται σε γραμμική διάταξη, ανάλογα δε των αποστάσεων μεταξύ των φυτών και των γραμμών, σχηματίζονται ορθογώνια παραλληλόγραμμα ή τετράγωνα. Παλαι­ότερα η φύτευση γινόταν και σε σχήματα ρόμβων, όμως δεν χρησιμοποιούνται πλέον, διότι δυσκολεύουν την καλλιέργεια με μηχανήματα. Ο αριθμός των φυτών που περιέχεται σε ένα στρέμμα, εξαρτάται από την πυκνότητα φύτευσης και από την απόσταση τοποθέτησης των γραμμών. 
Η φύτευση
Οι αποστάσεις φύτευσης των πρέμνων, εξαρτάται από διαφόρους παραμέτρους που αφορούν το είδος των καλλιεργούμενων ποικιλιών αμπελιού και των παραγόμενων προϊόντων, καθώς και τον τρόπο ανάπτυξης και το βαθμό εκμηχάνισης της καλλιέργειας. Επίσης, πρέπει να ληφθεί μέριμνα ειδικών εγκαταστάσεων σε περίπτωση αρδευόμενων αμπελώνων. Η φύτευση των νέων φυτών συνιστάται να γίνεται το Δεκέμβριο ή τον Ιανουάριο και να ακολουθούνται όλες οι ενδεδειγμένες καλλιεργητικές φροντίδες. Η εγκατάσταση των αμπελώνων γίνεται συνήθως, είτε με τη φύτευση εμβολιασμένων έρριζων φυτών, είτε με την φύτευση απλών έρριζων μοσχευμάτων , τα οποία εμβολιάζονται μετά την εγκατάσταση τους στο χωράφι. Στην περίπτωση αυτή, ο εμβολιασμός πραγματοποιείται προς το τέλος Απριλίου με αρχές Μαΐου ή τέλος Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου. Ο σχεδιασμός της εγκατάστασης του αμπελώνα, εξαρτάται από το σύστημα καλλιέργειας που επιλέγει ο καλλιεργητής και από τον τρόπο διαχείρισης του αμπελώνα μετά την πλήρη ανάπτυξη του, δηλαδή όταν μπει πλέον στην παραγωγική διαδικασία.
Για την καλύτερη απόδοση και λειτουργικότητα ενός νέου αμπελώνα, πρέπει η φύτευση να γίνεται στις εξής διαστάσεις: 2-2,40μ. μεταξύ των σειρών και 1μ. από πρέμνο σε πρέμνο. Με τις παραπάνω αποστάσεις, επιτυγχάνεται καλή πυκνότητα και ικανοποιητικός αριθμός φυτών ανά στρέμμα, καλύτερη και μεγαλύτερη παραγωγή, καθώς και άριστη ποιότητα τελικού προϊόντος
Υλικά εγκατάστασης
Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, ανάλογα με την κατεύθυνση της καλλιέργειας και την διαχείριση του αμπελώνα, σχεδιάζονται οι εγκαταστάσεις όπου θα αναπτυχθούν τα υπό φύτευση νεαρά φυτά αμπέλου. Έτσι, με δεδομένα πλέον τα στοιχεία του είδους και της μορφής τη εκμετάλλευσης, γίνονται οι σχετικές προμήθειες των απαιτούμενων υλικών, τα οποία στη συνέχεια τοποθετούνται στο χωράφι πριν την φύτευση. Τα βασικά υλικά της εγκατάστασης αποτελούνται από πασσάλους στηρίγματα, υποστυλώματα, υποστηρίγματα, κορδόνια, σύρματα, σωλήνες, αρδευτικά
Θρεπτικά στοιχεία απαραίτητα για την ανάπτυξη του αμπελιού.
Τα κύρια θρεπτικά στοιχεία για την καλλιέργεια είναι το άζωτο (N), ο φώσφορος (P) και το κάλιo (K),υπάρχουν και άλλα απαραίτητα στοιχεία για την ανάπτυξη του αμπελιού που χρησιμοποιούνται σε μικρότερες ποσότητες: ψευδάργυρος (Zn), βάριο (B), μαγγάνιο (Mn), ασβέστιο (Ca), μαγνήσιο (Mg).
Εποχή κλαδέματος
Το κλάδεμα είναι μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο, γι’ αυτό συνήθως ο χρόνος κλαδέματος αποφασίζεται από τον αμπελουργό ανάλογα με τα εργατικά χέρια που διαθέτει και τον προγραμματισμό των εργασιών του. Όμως θα πρέπει να επισημανθούν μερικές χρήσιμες διαπιστώσεις.
Όταν σε μια περιοχή ενδημούν βακτηριακές ασθένειες συνιστάται κλάδεμα τον χειμώνα(αρχές Ιανουαρίου). Για την αποφυγή των μολυσμάτων της Ευτυπίωσης (ασθένεια του ξύλου)θα πρέπει το κλάδεμα, αν είναι δυνατόν, να γίνεται αργά προς το τέλος Φεβρουαρίου αρχές Μαρτίου. Επίσης θα πρέπει να επισημανθεί ότι το όψιμο κλάδεμα καθυστερεί την εκβλάστηση.
Κλάδεμα
Κλάδεμα καλείται η οποιαδήποτε αφαίρεση ζωντανών τμημάτων ενός φυτού.
Υπάρχουν τα θερινά κλαδέματα και τα χειμερινά.
Τα κλαδέματα που γίνονται κάθε χρόνο και έχουν σκοπό την ρύθμιση της παραγωγής λέγονται κλαδέματα καρποφορίας
1ο Κλαδέματα Καρποφορίας
Το κλάδεμα της αμπέλου γίνεται, κατά κανόνα, κάθε έτος και απαιτεί ο κλαδευτής πέρα από τη δεξιοτεχνία, να σκέφτεται και να κρίνει πριν από οποιαδήποτε ενέργειά του.
Αυτό είναι απαραίτητο για:
α. Να ισορροπήσει την παραγωγή με τη βλάστηση σε συνδυασμό με την ηλικία και την ευρωστία του πρέμνου στη μελετώμενη περιοχή.
β. Να ρυθμίσει την παραγωγή έτσι ώστε να μην υπάρχει μεγάλη διακύμανση. μεταξύ των ετών, όπως συμβαίνει στα ακλάδευτα πρέμνα.
γ. Να βελτιώσει την ποιότητα της παραγωγής (περιεκτικότητα σε σάκχαρα και οξέα), τις διαστάσεις των σταφυλιών και των ραγών, καθώς και την εμφάνιση τους (σταφύλια αραιά ή πυκνά στην περίπτωση των επιτραπέζιων).
δ. Να διατηρήσει το σχήμα.
Το κλάδεμα καρποφορίας ανάλογα με το μήκος των παραγωγικών μονάδων (κεφαλές, αμολυτές) διακρίνεται σε βραχύ, μακρό και μικτό
- Βραχύ κλάδεμα. Στο κλάδεμα αυτό διατηρούνται κεφαλές μέχρι 3 οφθαλμών. Ο αριθμός των κεφαλών που αφήνονται εξαρτάται από την ισχύ και την ηλικία του πρέμνου και τις οικολογικές συνθήκες.
- Μακρό κλάδεμα. Σ' αυτό αφήνονται αμολυτές των 5 έως 7 ή και περισσοτέρων οφθαλμών.
- Μικτό κλάδεμα. Σ' αυτό αφήνονται κεφαλές μέχρι 3 οφθαλμών και αμολυτές με περισσότερους των 4 οφθαλμών. Η επιλογή ενός κλαδέματος (βραχύ, μακρό ή μικτό) και του μήκους που δίνουμε σε κάθε καρποφόρο μονάδα (κεφαλή ή αμολυτή), επιτρέπουν μια διακύμανση σε ευρέα όρια του όγκου παραγωγής που θα προκύψει (δυναμικού όγκου παραγωγής).

2ο Κλάδεμα Καρποφορίας
Πριν αρχίσουμε το κλάδεμα ενός πρέμνου μελετάμε την υφισταμένη κατάσταση .Έτσι, η συμπεριφορά του πρέμνου στο κλάδεμα καρποφορίας του περασμένου έτους (φορτίο που αφήσαμε) θα μας βοηθήσει στον καθορισμό του φορτίου. Μπορούμε να διακρίνουμε τις εξής περιπτώσεις:
Α) Οι οφθαλμοί που αφέθηκαν κατά το προηγούμενο κλάδεμα βλάστησαν και έδωσαν χονδρές κληματίδες, μεγάλου μήκους και καλά ωριμασμένες. Επιπλέον βλάστησαν και κοιμώμενοι οφθαλμοί και έδωσαν λαίμαργους. Η εικόνα αυτή δηλώνει ότι το προηγούμενο κλάδεμα ήταν αυστηρό και επομένως πρέπει να αυξήσουμε το φορτίο. Αυτό Θα γίνει είτε αφήνοντας δύο κεφαλές στον ίδιο βραχίονα είτε μία αμολυτή 5-10 οφθαλμών.
Β) Οι οφθαλμοί που αφέθηκαν δε βλάστησαν όλοι, οι κληματίδες είναι λεπτές, κοντές και δεν υπάρχουν λαίμαργοι. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μειώσουμε το φορτίο κλαδεύοντας πιο αυστηρά "σφιχτά" ή αφαιρώντας μερικές κεφαλές.
Η αφαίρεση κεφαλών και κληματίδων γίνεται με το σκεπτικό να ανοίγει το κιίπελλο και να διατηρείται το σχήμα. Βέβαια κατά προτεραιότητα αφαιρούνται οι ασθενικές (λεπτές) κληματίδες και εκείνες που απομακρύνονται από τον άξονα του κυπέλλου.
Γ) Όλοι οι οφθαλμοί τους οποίους αφήσαμε με το κλάδεμα τον προηγουμένου έτους, βλάστησαν και οι κληματίδες έχουν κανονικό πάχος, μήκος και το χαρακτηριστικό χρώμα της ποικιλίας. Αυτό σημαίνει ότι το φορτίο πρέπει να είναι το ίδιο με αυτό του περασμένου έτους.
Κλάδεμα νεαρών φυτών
Στα πρώτα χρόνια της ζωής των φυτών ακόμη και ένα μικρό φορτίο θεωρείται υπερβολικό. Το φυτό στα πρώτα χρόνια της ζωής του θα πρέπει να οικοδομήσει τα μόνιμα τμήματά του και επομένως η παραγωγή δρα ανταγωνιστικά προς αυτό. Έτσι κατά τα πρώτα χρόνια, θα πρέπει να αφαιρούνται οι ταξιανθίες.
Την πρώτη χρονιά αφαιρούνται όλες, τη δεύτερη οι περισσότερες και ούτω καθ' εξής. Πολλές φορές ιδιαίτερα σε αμπελώνες επιτραπέζιων σταφυλιών υπερβολικό φορτίο κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής του αμπελώνα υποθηκεύει το μέλλον των φυτών και υποβαθμίζει την ποιότητα της παραγωγής.
Θερινά κλαδέματα
Είναι οι επεμβάσεις που γίνονται κατά τη διάρκεια της βλαστικής περιόδου. Με τα θερινά κλαδέματα επιδιώκουμε την διόρθωση σφαλμάτων που έγιναν κατά το χειμερινό κλάδεμα και την βελτίωση των συνθηκών καλλιέργειας με σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας της παραγωγής.
Τα Θερινά κλαδέματα είναι: Βλαστολόγημα, κορυφολόγημα, ξεφύλλισμα, αραίωμα βοτρυών, χαραγή, δακτυλίωση.

Βλαστολόγημα
Το βλαστολόγημα αφορά στην αφαίρεση διογκωμένων οφθαλμών, βλαστών στα πρώτα στάδια της ανάπτυξής τους. Συνήθως οι αφαιρούμενοι βλαστοί είναι άγονοι και δεν είναι χρήσιμοι για τη διαμόρφωση του κλήματος και το επόμενο χειμερινό κλάδεμα. Είναι όμως δυνατόν να γίνει αφαίρεση γονίμων βλαστών που είναι κακοσχηματισμένοι ή που η θέση τους είναι τέτοια ώστε να παρεμποδίζουν την ανάπτυξη άλλων βλαστών.
ΜΕΣΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΑΜΠΕΛΙΟΥ
Μηχανήματα-Εργαλεία
Απαραίτητα μηχανήματα για την αμπελοκαλλιέργεια, είναι οι ελκυστήρες μεγάλης ισχύος για την προετοιμασία του χωραφιού (βαθύ όργωμα, ισοπέδωση, αφαίρεση ή θρυμματισμός λίθων),οι αμπελουργικοί ελκυστήρες μεσαίας και μικρής ισχύος για της καλλιεργητικές φροντίδες, καθώς και τα σχετικά παρελκόμενα τους, όπως είναι ειδικές φρέζες, ψεκαστικά, κλαδευτικά, βλαστό-κοπτικά, λιπασματοδιανομείς, κοπροδιανομείς, θειωτήρες, κ.ά. Απαραίτητα θεωρούνται και διάφορα γεωργικά εργαλεία, όπως είναι τσάπες, ψαλίδες, ψεκαστήρες κ.ά.
ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ
Θετικά: Τα προϊόντα τα οποία παράγονται με την χρήση της βιολογικής γεωργίας είναι:
1. απαλλαγμένα από τις ρυπογόνες χημικές ουσίες και
2. ανεπτυγμένα με τεχνικές οι οποίες δεν υποβαθμίζουν το έδαφος ,την φύση και την ποιότητα τους.

Αρνητικά: Η έλλειψη των σύγχρονων τεχνικών και των χημικών λιπασμάτων έχει σαν αποτέλεσμα :
1. την μειωμένη σε όγκο παραγωγή των βιολογικών προϊόντων οπότε και αυτά παρουσιάζουν    
2.την αυξημένη τιμή στην αγορά.

Η ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΕΠΙΣΗΣ:
•         Εδάφη πάντα γόνιμα, που λιπαίνονται με φυσικούς τρόπους ανακύκλωσης οργανικών ουσιών και παραμένουν ζωντανά και γόνιμα.
•         Προστασία της ντόπιας ποικιλίας κάθε περιοχής, αφού είναι η μόνη που αντέχει στον κάθε τόπο και αποδίδει χωρίς φάρμακα.
•         Αρμονία με τη φύση. Σεβασμός στις ανάγκες του φυτού και του ζώου και όχι εντατικοποίηση της παραγωγής με λιπάσματα και ορμόνες.
•         Ανάπτυξη της υπαίθρου. Η Βιολογική γεωργία ανοίγει νέες προοπτικές απασχόλησης για τους αγρότες, καθώς τα διατροφικά αδιέξοδα πληθαίνουν.
Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΝΕΤΙΚΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΑ ΠΡΟΙΟΝΤΑ.
•         Τα βιολογικά προϊόντα είναι τα προϊόντα τα οποία παράγονται με συστήματα βασισμένα σε πρακτικές φιλικές προς το περιβάλλον, όπως είναι η αμειψισπορά, η χλωρή λίπανση, οι βιολογικές μορφές καταπολέμησης εχθρών και ασθενειών των φυτών, χωρίς τη χρήση χημικών παρασκευασμάτων και λιπασμάτων. Τονίζεται ιδιαίτερα ότι τα Βιολογικά Προϊόντα δεν έχουν καμία σχέση με τα Γενετικά Τροποποιημένα Προϊόντα. Απεναντίας, στη βιολογική γεωργία απαγορεύεται αυστηρά η χρήση Γενετικά Τροποποιημένων Προϊόντων, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή νομοθεσία.
ΣΥΜΒΑΤΙΚΗ (XHMIKH) ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ
Το όργωμα στην χημική καλλιέργεια χρησιμοποιείται για να αερίζεται το χώμα. Το αέρισμα και η ανακύκλωση του χώματος είναι θετικά στοιχεία για τα φυτά. Τα μηχανήματα όμως που οργώνουν, καταστρέφουν τα χόρτα και τις ρίζες τους και σκοτώνουν έντομα και μικροοργανισμούς που ούτε γνωρίζουμε πως αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον και ποιος είναι ο ρόλος τους στη φύση. Επίσης, τα χόρτα που τα μηχανήματα καταστρέφουν, έχουν τις ρίζες τους βαθύτερα από εκεί που οργώνει το μηχάνημα. Με τις ρίζες αυτές, το χώμα εφοδιάζεται με αέρα και νερό. Οι ρίζες προσελκύουν έντομα και σκουλήκια, τα οποία ανακυκλώνουν το χώμα και προσφέρουν λίπασμα για τα φυτά. Η φύση λοιπόν ‘οργώνει’ καλύτερα από τον άνθρωπο. Τα λιπάσματα από την άλλη, δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για πολλούς λόγους. Πρώτον, τα λιπάσματα θεωρούνται θετικά και απαραίτητα για τους γεωργούς γιατί κάνουν τα φυτά να αναπτύσσονται πιο γρήγορα. Η αλήθεια όμως είναι πως η γρήγορη ανάπτυξη των φυτών είναι τοπικό φαινόμενο και πως τα φυτά γρήγορα εξαντλούνται. Τα φυτά που εξαντλούνται από τα λιπάσματα είναι και πιο ευάλωτα σε αρρώστιες. Δεύτερον, σχεδόν όλα τα λιπάσματα περιέχουν όξινες ουσίες, οι οποίες μετά από χρόνια εφαρμογής του λιπάσματος στη γη, την ερημοποιούν, σκοτώνοντας άπειρους εδαφικούς μικροοργανισμούς. Τρίτον, τα λιπάσματα είναι ατελή. Ένας μικρός αριθμός στοιχείων που βρέθηκαν στη φύση και θεωρήθηκαν θετικά για τα φυτά, όπως το άζωτο και το φώσφορο, συμπεριλήφθηκαν σε μεγάλες ποσότητες μέσα στα λιπάσματα. Αυτό έγινε βιαστικά, χωρίς να υπολογιστούν άλλα, εξίσου σημαντικά στοιχεία για τα φυτά όπως τα ιχνοστοιχεία, ούτε όμως και η επίδραση του λιπάσματος πάνω στους μικροοργανισμούς του εδάφους. Τα λιπάσματα λοιπόν, χωρίς να είναι αναγκαία και προκαλώντας σημαντικές ζημιές στα χωράφια, αποτελούν ένα τεράστιο μέρος των εξόδων των αγροτών, οι οποίοι πασχίζουν να μην χρεοκοπήσουν. Τα λιπάσματα δεν είναι άχρηστα, καταστρέφουν όμως τα λιπάσματα της φύσης, που είναι εξίσου αποτελεσματικά Ο ξεριζωμός των ‘ζιζανίων’, ή βοτάνισμα, είναι μία από τις πιο ενοχλητικές και κουραστικές εργασίες των αγροτών. Το βοτάνισμα γίνεται γιατί θεωρείται πως τα ζιζάνια ανταγωνίζονται με τα καλλιεργημένα φυτά για τις θρεπτικές ουσίες του εδάφους και τα λιπάσματα. Παρ’ όλα αυτά, τα φυτά στη φύση συζούν, είτε ανταγωνιστικά, είτε ειρηνικά. Όλα τα φυτά είναι ωφέλιμα για το έδαφος, καθώς το συγκρατούν από τις βροχές και το εμπλουτίζουν, και ο αγρότης μπορεί να χρησιμοποιήσει τις ιδιότητες των διάφορων φυτών για να προστατεύσει αυτά που χρειάζεται. Αν για παράδειγμα ένα φυτό είναι βλαβερό για την πατατιά, ο αγρότης μπορεί να φυτέψει δίπλα στις πατατιές ένα φυτό που περιορίζει το βλαβερό φυτό και που είναι ταυτόχρονα φιλικό για την πατατιά. Με αυτόν τον τρόπο, το έδαφος εμπλουτίζεται συνεχώς με οργανική ύλη και οι πατατιά παραμένει ασφαλής.
ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ ΣΤΑΦΥΛΙΟΥ
ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΛΕΥΚΕΣ ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ:
•         ΑΘΗΡΙ
Ποικιλία πρώιμης ωρίμανσης που θεωρείται μία από τις καλύτερες λευκές ελληνικές ποικιλίες οινοποιίας. Συναντάται κυρίως στα νησιά του νότιου Αιγαίου και στη Χαλκιδική. Δίνει κρασιά με άρωμα λουλουδιών χαμηλής οξύτητας.
•         ΑΣΥΡΤΙΚΟ
Πολυδυναμική ποικιλία από τις πιο αξιόλογες της Μεσογείου. Λίκνο της η Σαντορίνη. Δίνει κρασιά με διακριτικό άρωμα (εσπεριδοειδή), πλούσιο σώμα και οξύτητα.
•         ΒΗΛΑΝΑ
Η ευγενική λευκή ποικιλία της Κρήτης. Δίνει κρασιά με έντονο άρωμα, νεύρο και φινέτσα.
•         ΜΑΛΑΓΟΥΖΙΑ
Λευκή ποικιλία έντονα αρωματική, με καταγωγή την ορεινή Ναυπακτία. Λέγεται πως η ποικιλία αυτή είναι πιθανό να συνδέεται με το φημισμένο κρασί της αρχαιότητας «Malvasia». Δίνει κρασιά με έντονο αρωματικό δυναμικό, πολυπλοκότητα, ζωηράδα καθώς και μεγάλης διάρκειας επίγευση.
•         ΜΟΣΧΑΤΟ ΑΣΠΡΟ
Αρχαιοελληνική ποικιλία ευρύτατα διαδεδομένη στον κόσμο. Καλλιεργείται στην Σάμο, Ρόδο, Κεφαλλονιά και Ρίο Πατρών όπου δίνει μερικά από τα πιο ξακουστά γλυκά κρασιά της Ελλάδας.
•         ΝΤΕΜΠΙΝΑ
Λευκή ποικιλία με καταγωγή την Ήπειρο. Δίνει κρασιά με οξύτητα και φίνα αρώματα φρούτων. Χαρακτηριστικά είναι τα αφρώδη κρασιά που παράγονται από αυτήν.
•         ΡΟΜΠΟΛΑ
Καλλιεργείται κυρίως στην Κεφαλονιά και είναι μία από τις πιο κομψές ελληνικές ποικιλίες. Δίνει φρέσκα κρασιά με αρώματα εσπεριδοειδών μεγάλης επίγευσης.
•         ΣΑΒΒΑΤΙΑΝΟ
Η πλέον διαδεδομένη λευκή ποικιλία στη Ελλάδα και κυρίως στους αμπελώνες της Κεντρικής Ελλάδας. Μια παρεξηγημένη ποικιλία λόγω της καλλιέργειας της αποκλειστικά για την παραγωγή επιτραπέζιων και ρητινίτη οίνου. Ποικιλία που στο κατάλληλο οικοσύστημα και με τις κατάλληλες τεχνικές οινοποίησης δίνει κρασιά φρέσκα, ευχάριστα, ισορροπημένα με άρωμα λουλουδιών και φρούτων.
14
•         CHARDONNAY
Από τις δημοφιλέστερες λευκές ποικιλίες του κόσμου. Δίνει κρασιά με φρουτώδη χαρακτήρα ( εξωτικά φρούτα ), πλούσια δομή και θαυμάσια επίγευση. Είναι η λευκή ποικιλία που εμφανίζει τη μεγαλύτερη επιδεκτικότητα στην παλαίωση.
•         SAUVIGNON BLANC
Λευκή ποικιλία που δίνει κρασιά ζωηρά με αρωματική μύτη πράσινων φρούτων, εύκολα αναγνωρίσιμα και πολύ νωρίς έτοιμα για κατανάλωση.

ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΕΡΥΘΡΩΠΕΣ ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ ΜΟΣΧΟΦΙΛΕΡΟΥ
 Ερυθρωπή ποικιλία η οποία συναντάται στο γεωγραφικό διαμέρισμα της Πελοποννήσου (Αρκαδία, Μεσσηνία ).
Κρασιά με έντονο άρωμα μοσχάτου ( τριαντάφυλλο ), ζωηράδα και νεύρο.
•         ΡΟΔΙΤΗΣ
Ποικιλία με πολλές παραλλαγές , από τις πιο διαδεδομένες στον Ελληνικό χώρο. Δίνει λευκά κρασιά με φρουτώδες άρωμα, σώμα και φινέτσα.

ΚΥΡΙΟΤΕΡΕΣ ΕΡΥΘΡΕΣ ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ
•         ΑΓΙΩΡΓΙΤΙΚΟ
Γνωστό και ως “ Μαύρο Νεμέας “, θεωρείται η πιο αξιόλογη ερυθρή ποικιλία της νότιας Ελλάδας. Κρασιά με έντονο βαθυκόκκινο χρώμα που συμπληρώνεται από ιώδεις αποχρώσεις, φρουτώδες άρωμα, βελούδινη γεύση, και επιδεκτικότητα στην παλαίωση.
•         ΚΟΤΣΙΦΑΛΙ
Η ευγενική ερυθρή ποικιλία της Κρήτης. Σε ανάμειξη με την Μαντηλαριά δίνει βαθύχρωμους οίνους, με σώμα και επιδεκτικότητα παλαίωσης.
•         ΛΗΜΝΙΟ
Αρχαία Ελληνική ποικιλία, την βρίσκουμε στην Λήμνο και την Χαλκιδική. Δίνει κρασιά υψηλόβαθμα με ιδιαίτερο άρωμα και χαρακτηριστική γεύση.
•         ΜΑΝΤΗΛΑΡΙΑ
Καλλιεργείται κυρίως στα νησιά του Αιγαίου, Πάρο, Σαντορίνη, Ρόδο, την Κρήτη και την υπόλοιπη Ελλάδα. Γνωστή για το πολύ σκούρο χρώμα της, συμμετέχει σε μερικά από τα πιο γνωστά ΟΠΑΠ Εληνικά κρασιά.
15

•         ΜΑΥΡΟΔΑΦΝΗ
Η αρωματική αυτή ποικιλία καλλιεργείται κυρίως στην Πάτρα και στην Κεφαλονιά. Η μεγαλύτερη ποσότητα αυτής χρησιμοποιείται για την παραγωγή των ενισχυμένων ερυθρών, γλυκών κρασιών παλαίωσης, που φέρουν το όνομα της ποικιλίας.
•         ΝΕΓΚΟΣΚΑ
Η ιδιαίτερη ποικιλία της Γουμένισσας, με το έντονο ιώδες χρώμα και το χαρακτηριστικό άρωμα.
•         ΞΙΝΟΜΑΥΡΟ
Η πιο αξιόλογη ερυθρή ποικιλία της Βόρειας Ελλάδας, από την οποία παράγεται ο ερυθρός οίνος Ο.Π.Α.Π. Νάουσα. Κρασιά με έντονο κόκκινο χρώμα, πλούσια δομή, πολύπλοκο μπουκέτο και έντονη επίγευση.
•         CABERNET SAUVIGNON
Η δημοφιλέστερη ερυθρή ποικιλία στον κόσμο. Κρασιά με σκούρο κόκκινο χρώμα, πλούσιο μπουκέτο, κομψά, ισορροπημένα με δομή και σώμα, επιδεκτικά μακρόχρονης παλαίωσης.
•         MERLOT
Εξαιρετική ερυθρή ποικιλία με παγκόσμια απήχηση.

Δίνει κρασιά με βαθυκόκκινο χρώμα, γεμάτα, με πολύπλοκο μπουκέτο, βελούδινη γεύση και ιδιαίτερα μακρά επίγευση.
•         SYRAH
Ευγενής ερυθρή ποικιλία, η οποία απαντάται κυρίως στην κοιλάδα του Ροδανού της Γαλλίας αλλά και σε όλο τον κόσμο.
Δίνει κρασιά με έντονο κόκκινο χρώμα, καλή δομή, ταννική επίγευση και πλούσια μύτη.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η έρευνα μας για την καλλιέργεια του αμπελιού διεξήχθη με πολλές δυσκολίες,  αφού  τα μέλη της ομάδας μας δεν ήταν γνωστά μεταξύ τους. Παρόλα αυτά η πληθώρα των πληροφοριών που αποκομίσαμε μας έκανε να παραλείψουμε την δυσκολία του εγχειρήματος, διότι πρόκειται για ένα πολιτιστικό στοιχείο ,το οποίο είναι άμεσα συνδεδεμένο με την ζωή και την ιστορία της χώρας μας. Συνεπώς πιστεύουμε πως είναι πολύ χρήσιμο για εμάς τους έλληνες να γνωρίσουμε ορισμένα στοιχεία που είναι αλυσιδωτά συνδεδεμένα με την παράδοσή μας.
Α΄ Ομάδα:
Χορταράς Αγάπιος
Τσαμπουρτζής Αποστόλης
Ταχαής Παναγιώτης
Χατζηάγγος Χρήστος
Τραγούδα Ιωάννα
Χορώζης Δημήτριος
Όνομα καθηγητή: Σαμαράς Χριστόδουλος