ΟΕΔΒ: όταν έχω διάβασμα βαριέμαι

Τα αρκτικόλεξα στο γλωσσικό πρόβλημα

   
Σήμερα, ζούμε σε μια εποχή ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων. Μια εποχή που η κοινωνία, ωθούμενη από την τεχνολογία προχωρά με βήματα γίγαντα. Στα πλαίσια, λοιπόν, αυτής της ταχύτατης ζωής ο καθένας μας καταβάλλει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να εξοικονομήσει χρόνο, ώστε να προλάβει όλες τις υποχρεώσεις του. Άμεσο είναι το αποτέλεσμα στη γλώσσα μας, η οποία πλέον κατακλύζεται από αρκτικόλεξα και συντομογραφίες. Για το λόγο αυτό, είναι αναγκαίος ο εντοπισμός των αίτιων του φαινόμενου καθώς και των επιπτώσεων στις ζωές μας.

    Ωστόσο, πριν επιχειρηθεί η διεξοδική εξέταση του θέματος, οφείλουμε να κατανοήσουμε πλήρως το φαινόμενο των αρκτικόλεξων. Έτσι λοιπόν, με τον όρο “χρήση αρκτικόλεξων” εννοούμε την εκτεταμένη παρείσφρηση των συντομευμένων, κυρίως στα αρχικά τους, λέξεων στην καθημερινή επικοινωνία. Πράγματι, δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε ακούσει κάποιον να μιλάει με φαινομενικά κομμένες λέξεις ή να στέλνει μηνύματα που βρίθουν από πληθώρα συντομογραφιών και αρχικών γραμμάτων, ένα είδος ιδιώματος ξένου στο άκουσμα. Βέβαια, θα ήταν λανθασμένο το συμπέρασμα πως μόνο ο κοσμάκης επιδίδεται στη χρήση μισών λέξεων διότι αρκεί να δει κάποιος τα ονόματα των Κρατικών Υπηρεσιών (ΟΕΔΒ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κ.ο.κ) για να συλλάβει την έκταση του προβλήματος.
    Με την παρουσίαση του φαινομένου ολοκληρωμένη, είναι πλέον ώρα να εμβαθύνουμε στην ουσία του θέματος, τα αίτιά του. Tα αίτια, λοιπόν, διακρίνονται σε κοινωνικά και ατομικά. Βέβαια πρέπει να τονιστεί πως ο ένας τομέας επηρεάζει άμεσα και τον άλλο.
    Αρχικά, αναφερόμενοι στα κοινωνικά αίτια, παρατηρούμε εύκολα πως καθοριστικό ρόλο παίζει η προαναφερθείσα ραγδαία ανάπτυξη. Πράγματι, ο συνεχώς μεταβαλλόμενος, καταναλωτικός κόσμος δε σταματά για τίποτα και για κανένα. Εκείνος που αδυνατεί να συμβαδίσει, “ποδοπατείται” και γρήγορα ξεχνιέται. Έπεται, με άλλα λόγια, πως στο βωμό της εξοικονόμησης χρόνου ο πολίτης θα κάνει το μοιραίο λάθος να λησμονήσει το σημαντικότερο κομμάτι της ζωής του, τη σωστή επικοινωνία. Αλλά και η ίδια η διάρθρωση της σύγχρονης κοινωνίας εναντιώνεται στην ορθή χρήση της γλώσσας. Η πληθώρα διαφημίσεων και τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων με σφοδρότητα διαλαλούν μια παραποιημένη μορφή της γλώσσας, που θυμίζει ξενική.
    Βέβαια, εκτός από τα κοινωνικά αίτια, μερίδιο στην ευθύνη έχει και ο καθένας μας ατομικά. Διότι με τη συχνή χρήση όλων αυτών των αρκτικόλεξων δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος,   ακούσιας χρήσης των λέξεων αυτών., η οποία μπορεί να μεταφερθεί και στον κοινωνικό του περίγυρο Παράλληλα, όπως αναφέρθηκε, τα ατομικά αίτια είναι συνυφασμένα με τα κοινωνικά. Έτσι ο καθένας μας εξαναγκάζεται λόγω των  γρήγορων ρυθμών ζωής, να θυσιάσει  βασικές ανάγκες, όπως η επικοινωνία, χάριν της προσαρμογής στην κοινωνία. Ασχολίαστο μένει φυσικά και οδυνηρό το γεγονός πως πολλές φορές βαριόμαστε να μιλήσουμε...
   .Η χρήση των αρκτικόλεξων δεν μπορεί παρά να έχει συνέπειες στο άτομο και στην κοινωνία Αρχικά παρατηρούμε πως η χρήση αρκτικολέξων έχει βαρύτατες συνέπειες στην ψυχοσύνθεση  του καθενός μας. Προάγεται δηλαδή μια οκνηρία, η οποία πλήττει το βασικότερο κομμάτι της ζωής μας, την επικοινωνία. Αποτέλεσμα της οκνηρίας είναι ο τραυματισμός των ανθρωπίνων σχέσων, η αποξένωση και αλλοτρίωση του ατόμου από τον περίγυρό του. Παράλληλα, εύλογα θα σκεφτόταν κανείς πως το φαινόμενο έχει σοβαρές συνέπειες στην ίδια την Ελληνική., γιατί η γλώσσα είναι νοητικό φαινόμενο. Όπως δε μπορείς να αναγκάσεις κάποιον να γίνει άλλο άτομο, έτσι και η γλώσσα, βεβιασμένη, καταντά κούφια και ανούσια.
    Φυσικά, οι επιπτώσεις στον άνθρωπο αντανακλώνται και στην κοινωνία. Διότι όπως ένα ρολόι εξαρτάται απ’την άρτια και εύρυθμη λειτουργία των γραναζιών, έτσι και μια κοινωνία αποτελούμενη από γλωσσικά αλλοτριωμένους πολίτες, φθίνει και παρακμάζει. Σταματά να είναι ο καρπός της ευφυούς οργάνωσης και δεν προσφέρει τίποτα στους πολίτες της.
   Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι η χρήση των αρκτικόλεξων  των αρκτικόλεξων είναι μια αναπόδραστη αναγκαιότητα που επιβάλλουν  οι  γρήγοροι ρυθμοί της αναπτυσσόμενης κοινωνίας. Ωστόσο, δεν πρέπει να τα επιτρέψουμε να κυριαρχήσουν στη γλώσσα και την επικοινωνία μας,

Του Κωνσταντίνου Ρακιτζή