Κι αν εγώ θέλω να γίνω καλλιτέχνης;

Τι γίνεται τότε; Αν θέλω να γίνω ζωγράφος, αν θέλω να γίνω φωτογράφος ή μουσικός, ποιητής ή ηθοποιός...; Αν η φύση μου είναι τέτοια και δε μπορώ να κάνω αλλιώς;

Έχεις σκεφτεί ποτέ πόσο δύσκολο είναι για κάποιον να ανακαλύψει ότι είναι αυτό που λέμε “καλλιτεχνική φύση”, ή καλύτερα όχι απλά να το ανακαλύψει, αλλά κυρίως να το πιστέψει, να το ακολουθήσει, να το εξασκήσει και να το ασκήσει ως επάγγελμα;
Θαρρώ πως στις μέρες μας αυτό είναι αρκετά δύσκολο. Θαρρώ πως για τις φύσεις αυτές δε δίνονται τόσες ευκαιρίες όσες δίνονται για κάποιον που ονειρεύεται να γίνει μαθηματικός ή έχει κλίση στη φυσική ή για κάποιον που τον ενδιαφέρει η αρχαία ελληνική γλώσσα, ή θέλει να γίνει ιστορικός ή να ασχοληθεί με την πληροφορική, είτε με οτιδήποτε άλλο με το οποίο έχει την ευκαιρία να ασχολείται σε καθημερινή βάση στο σχολείο.

Κάνοντας λόγο για το σχολείο, θαρρώ ακόμα, πως οι γνώσεις οι οποίες προσφέρει θα έπρεπε να έχουν ολιστική προσέγγιση, να έχουν στόχο να μας διευκολύνουν στη διάνοιξη του προσωπικού μας δρόμου προς την ανακάλυψη του εαυτού μας, των ταλέντων μας και των επιθυμιών μας. Παρά τις όποιες σχετικές προσπάθειες γίνονται στα γυμνάσια με την ύπαρξη του μαθήματος των καλλιτεχνικών και της μουσικής, βλέπουμε ότι για τα μαθήματα αυτά, όχι μόνο δεν υπάρχει, τις περισσότερες φορές, ο κατάλληλος εξοπλισμός, αλλά και οι ώρες αυτών στο εβδομαδιαίο σχολικό πρόγραμμα είναι ελάχιστες. Όσο για τα λύκεια... είναι πλέον δεδομένο πως η τέχνη δε χωρά σε ένα προπανεπιστημιακό πρόγραμμα σπουδών. Πάλι καλά να λέμε που αφιερώνεται μία (για την Β' Λυκείου) ή και δύο (Για την Α' και την Γ' Λυκείου) ώρες για το... “...σώματι υγιεί”!

Το αρχικό μου ερώτημα παραμένει το ίδιο και παραμένει μέσα μου εδώ και καιρό. Φαίνεται πως μερικά πράγματα, όσο παράλογα και αν είναι, παραμένουν και αυτά το ίδιο αμετάβλητα για καιρό.

Ίσως θα έπρεπε να αποδεχτούμε την όλη κατάσταση και να αναζητήσουμε εξωσχολικές δραστηριότητες στον “ελεύθερο χρόνο” που μας απομένει, ώστε να βρούμε αυτό που πραγματικά -κάποιους από εμάς- γεμίζει, ίσως πάλι θα πρέπει να εναντιωθούμε στα παράλογα, να μιλήσουμε και να εκφραστούμε για αυτά και να τα αλλάξουμε!

Μαργαρίτη Αθανασία