Μετανάστευση και ρατσισμός

Η μετανάστευση κάποτε αποτελούσε ευπρόσδεκτη οικονομική πραγματικότητα για τα κράτη καθώς οι άνθρωποι εργασίες με φθηνό κόστος που δεν επιθυμούσαν οι πολίτες για το κράτος. Είναι γεγονός πως οι μετανάστες έχτισαν ολόκληρα κράτη ,αναζωογόνησαν οικονομίες ιδιαίτερα την εποχή της οικονομικής ευμάρειας,τις δεκαετίες '80 και '90. Τα κράτη δέχονταν με ευχαρίστηση τα κύματα των μεταναστών, ανεξάρτητα της εθνικότητας ή των χαρακτηριστικών τους. Αργότερα όμως, το ρεύμα της μετανάστευσης πήρε γιγαντιαίες διαστάσεις, λόγω της υψηλής ζήτησης.


Στις μέρες μας ωστόσο, η μετανάστευση αποτελεί πηγή ποικίλων προβλημάτων και συνδέεται με την κρίση που διανύουμε .Στην πραγματικότητα βέβαια δεν αποτελεί η μετανάστευση με τη φυσιολογική της διάσταση το πρόβλημα,αλλά οι ενέργειες ορισμένων μεταναστών που έρχονται στη χώρα μας και προκαλούν κοινωνική αναστάτωση. Δημιουργήθηκε έτσι ένα εχθρικό κλίμα και οι άνθρωποι βλέπουν όλους τους μετανάστες σαν εστία κινδύνου. Η ανασφάλεια προκάλεσε κρίση των ατομικών και ηθικών αξιών, αυξήθηκαν οι ακραίες συμπεριφορές και οι ρατσιστές βρήκαν πρόσφορο έδαφος εκμεταλλευόμενοι τις υπάρχουσες συνθήκες. Παρατηρείται λοιπόν μια κλιμάκωση στο θέμα αυτό, που ξεκινά με τη ραγδαία μεταναστευτική προς τη χώρα μας ,την ανασφάλεια που προκλήθηκε και την οικονομική κρίση.
Οι μετανάστες που δεν μπορούν να ενσωματωθούν εύκολα προέρχονται από χώρες σε εμπόλεμη ζώνη και είναι κυρίως λαθρομετανάστες. Έτσι η εγκληματικότητα και μάλιστα το οργανωμένο πια έγκλημα ξεσπούν καθημερινά σε κάθε περιοχή της χώρας εντείνοντας το εχθρικό κλίμα των πολιτών προς αυτούς. Η κατάσταση αυτή όμως οδήγησε σε δημιουργία λανθασμένης στάσης προς όλους τους μετανάστες και σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, οδηγηθήκαμε σαν λαός στην ξενοφοβία και σε ακραίες συμπεριφορές.
Για την αντιμετώπιση του προβλήματος προτάθηκαν ποικίλες λύσεις, όπως το άνοιγμα των συνόρων ή το ολοκληρωτικό κλείσιμο ,χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Εν τω μεταξύ, το πρόβλημα ολοένα και διογκωνόταν, ώστε ο παράγοντας ασφάλεια άρχισε να καταπατείται και οι άνθρωποι έγιναν πιο ανεκτικοί και επιρρεπείς σε ακραίες συμπεριφορές. Η ανασφάλεια που δημιουργήθηκε δεν παρέμεινε μόνο στον τομέα της προσωπικής ζωής, αλλά εξαπλώθηκε και σε τομείς όπως η οικονομία, η πολιτική ή στον κοινωνικό τομέα. Οι Έλληνες δεν ήταν ιδιαίτερα εξοικειωμένοι με τους μετανάστες, καθώς οι ίδιοι αποτελούσαν μετανάστες σε άλλες χώρες. Δεν ήταν δηλαδή αποικιοκρατικό κράτος , γι' αυτό και προσπάθησαν να είναι ανεκτικοί με τους ξένους μετανάστες.
Ωστόσο ένιωσαν να απειλούνται όταν αυξήθηκαν τα μεταναστευτικά κύματα και έχαναν τις δουλειές τους από αυτούς. Γι' αυτό το λόγο, στην Ελλάδα η στροφή στις ακραίες και βίαιες συμπεριφορές ίσως θα λέγαμε ότι αποτελεί έκφραση θυμού και αγανάκτησης για τα κακώς κείμενα της εποχής.
Εξάλλου η φοβία απέναντι στους ξένους δεν είναι αποκλειστικά σύγχρονο ,ούτε ελληνικό φαινόμενο. Και η οικονομική κρίση του 1929 προκάλεσε ανάλογες συμπεριφορές. Στις χώρες με μεγάλο αριθμό ξένων μεταναστών, όπως η Γαλλία η οργή των ανθρώπων διοχετεύεται συχνά σε αυτούς ''εσωτερικούς εχθρούς'' που είχαν έρθει είτε είναι Πολωνοί, είτε είναι Ιταλοί, είτε Ισπανοί ''να πάρουν την δουλειά των ντόπιων'' και να μεταδώσουν ''ανατρεπτικές ιδέες''.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ιστορία πέραν του ότι επαναλαμβάνεται συνεχώς, υπάρχει και για να διδάσκει και εδώ παρατηρούμε ότι ερχόμαστε αντιμέτωποι με ανθρώπους που συχνά έρχονται να αναιρέσουν ότι η ιστορία διδάσκει, κλείνουν τα αυτιά τους στις φωνές της και ξέρουμε όλοι ότι λαός που δεν γνωρίζει και δεν δίνει σημασία στην ιστορία του είναι λαός χωρίς παρελθόν και χωρίς μέλλον....
Γι' αυτό θα πρέπει σαν Έλληνες που είμαστε να θυμηθούμε την παραδοσιακή φιλοξενία μας ,να θυμηθούμε και όλους τους απανταχού Έλληνες μετανάστες και τις δυσκολίες που αυτοί συνάντησαν και να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα με κύριο γνώμονα το σεβασμό στον συνάνθρωπο.
Μ.ΡΑΒΑΝΗ

Πηγή S.BERSTEIN- Π.ΜILZA ,ΙΣΤΟΡΊΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ Τ.3, ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΚΑΙ ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, 1919 ΈΩΣ ΣΉΜΕΡΑ, ΑΘΗΝΑ εκδ.Αλεξάνδρεια 1997 , σσ.68-69