Γράμμα στη μαργαρίτα
Προσπάθησα να ζωγραφίσω τις σκέψεις μου….
δεν έβρισκα χρώματα
Προσπάθησα να γράψω στίχους για’σένα…
δεν έβρισκα τις κατάλληλες λέξεις
Προσπάθησα να στο πω….
μα οι λέξεις κρύφτηκαν βαθιά μέσα στη καρδιά.
Τελικά είναι δύσκολο να στο εξομολογηθώ…
Δεν τα καταφέρνω
Πάλι το βράδυ δεν κοιμήθηκα. Σκεφτόμουν.
Ψάχνω να μιμηθώ έναν ήρωα.
Έναν που να θυσιάζει τη ζωή του για τους άλλους.
Έναν που να κυριεύεται από θάρρος
Έναν που να μην τον νοιάζουν οι δυσκολίες
Έναν...σαν εσένα
Σκέψου πόσο πολύ μας αγαπάς λοιπόν
Για να μας μεγαλώνεις με τόση φροντίδα.
Σκέψου πόσο πολύ μας αγαπάς
για να αντέχεις τα όσα σου λέω
Να υπομένεις. Να μη θυμώνεις. Να περιμένεις.
Να με κοιτάς με ένα βλέμμα στοργής και υπομονής.
Λες και έφτασε η στιγμή που θα ανθίσει
μέσα στο καστανό χώμα των ματιών σου
μια μαργαρίτα.
Βλέπεις μια μπόρα να πλησιάζει,
και λες από μέσα σου πως θα περάσει κι’αυτό.
Μα εσύ απλά προσεύχεσαι για να σταματήσει.
Σκέψου πόσο πολύ μας αγαπάς
Για να αφήσεις πίσω εσένα.
Τελικά βρήκα τον ήρωά μου
Εσένα μαμά μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου